Ik ben heel blij met het omslag

De geopende deur naar de sterrenhemel, de stoere typografie, het bijna retro-achtige geheel. Ik ben heel blij met het omslag van vormgever Ron van Roon voor mijn nieuwe roman! Het is ongelofelijk hoe mooi het beeld aansluit bij de inhoud… alsof een vormgever in je hoofd kan kijken.

Een hemel zonder schroeven. Een plek vol zuiverheid, schoonheid. Een plek waar niemand bang is om zijn waardigheid te verliezen, waar depressies en zelfmedelijden verdwenen zijn en waar grafkisten niet dichtgeschroefd worden, omdat ze er simpelweg niet meer zijn.

Een fragment uit het openingsdeel.

‘Zo voelt dat dus, wanneer geliefden je dragen. Ik probeer de mannen voor me te zien, de een nog breder dan de ander. Zelfs nu glimlacht Aron, weet ik. ‘Nee, geen schroeven,’ hoor ik hem zeggen. ‘Die wilde ze niet.’

Ik grijp het ongebleekte linnen laken in de kist en probeer aan de tak perenbloesem te denken. Geen schroeven, geen bloemen. Op die tak na dan. (…)

Het graf wacht, de bloesem wuift, de uitvaartman wenkt. Ik zie het wel en zie het niet. Een deel van mij staat tussen de mensen, een ander deel ligt in het beklemmende donker. De lift geeft een knarsend geluid. Dan zak ik naar de diepte.’