“Je boek is mij tot troost”

Boekenrecensent Evelien de Nooijer schreef op mijn Facebook-pagina:

“Ik heb wel eens heel erg zitten zeuren dat christenen niet kunnen schrijven. Tot in het RD en de Trouw aan toe. Maar jij hebt laten zien dat ik ongelijk heb. Daarom ben ik ook zo blij met jou. Er is echt heel weinig goede literatuur met een christelijke inhoud. Op een gegeven moment ga je gewoon een beetje twijfelen aan de inhoud van het (Nederlandse) christendom. Als het blijkbaar niet meer inspireert leeft het dan nog wel echt. Want goede kunst heeft altijd met echtheid te maken, denk ik. Iedere lezer heeft in de gaten of je echt bent of alleen maar een boodschap zit door te geven omdat dat nu eenmaal van je verwacht wordt door je omgeving of de uitgever ofzo. Toch? 

Je zult het niet geloven, maar nadat ik je boek had gelezen is totaal onverwachts mijn vader overleden aan hartfalen. We hebben hem zaterdag begraven. Op een gegeven moment wordt dan de kist dicht gedaan en schroeven de familieleden de kist dicht. Ik dacht steeds aan de titel van jouw boek. Ik dacht steeds: hij gaat naar een hemel zonder schroeven. Jij hebt wel wat ‘nieuws’ gezegd. Daar gaat het om in kunst, denk ik dan. Anders en nieuw naar de dingen kijken. Iets onder woorden brengen dat nog nooit op die manier onder woorden is gebracht. Je boek is deze dagen bij mij als een geweldige troost. Ook in hoe ik nu naar mijn moeder kijk. Dankjewel.” 

Haar recensie lees je op:

https://over-boeken.blogspot.nl/search?q=van+meijeren