Onalngs werd de longlist van de Libris Literatuurprijs bekend gemaakt. Mijn boek heeft het niet gehaald. Maar ik vind het een erkenning dat de uitgeverij "Een hemel zonder schroeven" heeft ingezonden (zie groslijst). http://www.librisliteratuurprijs.nl/2018-groslijst
Wie ben je, met je bijzondere begaafdheid, je anders-zijn, je isolement? Hoe verhoud je je tot de wereld? Kolja, de nieuwe roman van Arthur Japin, heeft het weer allemaal.
Als puber verruilde ik mijn versnellingenfiets voor een aftandse opoefiets. Door weer en wind fietste ik op dat barrel naar school. Mijn oma was er blij mee. Als ze bij ons was, fietste ze op mijn fiets naar de Wibra (want in het westen had je die niet, volgens haar).
Vandaag, 9 november 2017, is het zeventien jaar geleden dat ik werd aangereden. Nu is dat helemaal niet zo bijzonder, maar dit jaar is het 17/17 (zeventien jaar ervoor, zeventien jaar erna). Merkwaardig, de menselijke geest. Dat zoiets gevierd moet worden. Dat ik een borrel moet drinken. Dat ik vandaag een ode moet schrijven aan mijn opoefiets.
Sinds een tijdje mag ik, als ik aan de beurt ben, een column schrijven voor het opinieblad De Nieuwe Koers. Het is de bedoeling om een boek in bredere context te bespreken. Nog best ingewikkeld, mijn eerste stuk over Benedict Wells was te recensie-achtig. Maar ik ben blij dat ik weer een beetje schrijf - en dat het zelfs geplaatst is. Mijn volgende column gaat over Kolja, de nieuwe roman van Arthur Japin.