“Ons leven is dichtgeslagen als een boek waarin we hadden liggen lezen. Nu we het weer oppakken, kunnen we de bladzijde niet meer vinden waar we gebleven waren. We proberen op goed gevoel een stukje, maar nee, we herkennen niets, als bevonden we ons in zo’n Russische roman waarin iedereen steeds andere namen heeft. De verwikkelingen zeggen ons niets, nee, we waren vast nog niet zover. Maar ook terugbladerend komen we niet op een punt waarop we kunnen zeggen: ja, dit komt me weer bekend voor. Misschien hebben we het verkeerde boek opgepakt en moeten we er eerst achter zien te komen wat we nu eigenlijk aan het lezen waren.…

“Zoals een eiland een verlangen weerspiegelt, zo tonen de vogels in de lucht mij de bewegingen van mijn gemoed. Het moeizame, tobberige loskomen van de aarde – de eenden. Het opstijgen met achteloos gemak – de meeuwen. Het zweven met minieme vleugelslag. Het duiken in scherpe hoeken, het plezier van de onverwachte wending. Het dwarrelend neerstorten, plotseling beheerst. Het optornen tegen de wind en uitgeput zijwaarts wegglijden. Het klimmen tot stilstand. Al deze bewegingen van de vogels kan ik in mijzelf terugvinden. Niet in het hoofd, waar herinnering en verbeelding hun voorstellingen laten opdoemen. Maar in het middenrif waar, zoals ik van de vrouw die mij vergezelt te horen krijg,…

“Op weg naar de huiskamer blijf ik aarzelend in de recreatieruimte staan: een soort veemarkthal met een tafeltennistafel, een verdwaalde koelkast, een biljart en een kleine tafel naast een kast die van onder tot boven is volgestouwd met puzzels, schots en scheef door elkaar. Dan komt er iemand aan de andere kant de recreatieruimte binnen en ik loop snel door naar de huiskamer. Als ik weer op mijn plek aan het uiteinde van de eettafel zit, gaat een oudere man met warrig grijs haar en een kapotte bril twee stoelen verderop zitten. Hij staart voor zich uit, mompelt wat en grinnikt dan. Ik staar voor me uit, hengel het theezakje…

“De hel is nu leeg, alle duivels zijn hier.” William Shakespeare

“Ik kook maaltijden die ik niet wil eten, kijk naar tv-programma’s die ik niet wil zien, bel mensen die ik niet wil spreken, loop heen en weer tussen woonkamer, keuken en slaapkamer zonder te weten wat ik daar zoek, ik gooi Glorix in de plee, doe de afwas en stofzuig, maar thuis ben ik niet – ik ben nergens.” Stevo Akkerman

De onnauwkeurigheid, de clichés, de onmacht van woorden om gevoelens te vangen. ‘Maar waarom ben je dan zo somber? Alles loopt toch zo lekker, je hebt succes, je hebt geld.’ Somber? Ik ben helemaal niet somber! Ik ben kwaad, razend soms, ik ben niets, ik probeer niets te zijn, ik knip urenlang onkruid met een grasschaar, ik ben alleen, ik ben een twee-glazen-witte-wijn-drinker. Gerbrand Bakker

“Het kost me weinig moeite dat gevoel weer op te roepen, die wonderlijke mix van vrijheid en verlorenheid: alle kanten op te kunnen, niemand te hebben die het wat kan schelen. De positie van de buitenstaander, de voorbijganger, de reiziger. En toch vraag ik me af wie ik zie als ik terugkijk: ben ik de man die deze jongen was? Alles is anders, ikzelf, de wereld – wat is er gebeurd?” Stevo Akkerman

Als kunstenaar is het van wezenlijk belang onbevredigd te zijn! Dat is geen kwestie van hebzucht, maar misschien wel van honger. Lawrence Calcagno

“Waar ben ik? Wie ben ik? Hoe ben ik hier terechtgekomen? Wat wil dat zeggen, de wereld? Hoe ben ik de wereld binnengekomen? Waarom is mij niets gevraagd? En ingeval ik genoodzaakt ben deel te nemen, waar is dan de verantwoordelijke chef? Ik wil hem zien.” Kierkegaard

Het ware leven wordt geleefd als zich piepkleine veranderingen voordoen. Leo Tolstoi