Ik mag graag, terwijl ik spuit of giet, wat met de planten babbelen

“Ik mag graag, terwijl ik spuit of giet, wat met de planten babbelen. Niet dat ze iets terugzeggen, maar ergens geloof ik dat ze mij op hun eigen plantaardige manier verstaan. Mijn vader deed dat ook. In ons smalle hoge huis in die Utrechtse straat stonden destijds alleen planten in onze huiskamer en de deftige kamer. In de huiskamer stond een parmantige alocasia, een skelettenplant en in de deftige een rijtje allamanda-achtigen. De alocasia noemde mijn vader ‘Juffrouw Gerson’, de planten op de vensterbank noemde hij ‘mijn rakkers’. (…) Ik spruit uit een man die van vissen, de revue, ‘eerlijk is eerlijk’ en van moeder hield, een vrouw die op haar beurt hield van netjes, met twee woorden spreken, gezellig kopje koffie en Edith Piaf. Hij de zoon van een christelijke handelsreiziger in geurtjes en geboden en een schippersvrouw. Zij de dochter van een jeneverstokende sigarenmaker en een naaister. Ik ben vertakt in gezellige kopjes koffie, plakjes leverworst, kaantjes, klinkers, stoepranden, putten, lantaarnpalen, aanrecht en teil, krakende traptreden, handdoek en dweil, suddervlees, voor het donker binnen zijn, vellen op de melk, bustehouders, puntenslijpers, trouwringen en jarretelles. Thee, warme chocolademelk, levertraan en ranja.”